Wirusowa choroba układu oddechowego z rzężeniem (dziecko)

Leczenie w domu

• Płyny. W wyniku gorączki organizm traci wodę. Zachęcaj dziecko do picia dużej ilości płynów, co pozwoli rozluźnić wydzielinę płucną i ułatwi oddychanie.

  • Niemowlętom poniżej 12. miesiąca życia należy zapewnić regularne karmienie sztucznym mlekiem lub piersią. Pomiędzy karmieniami stosować doustny płyn nawadniający. Można go nabyć w sklepach spożywczych bądź aptekach, jest dostępny bez recepty. Niemowlakom poniżej 1. roku życia należy zapewnić regularne karmienie sztucznym mlekiem lub piersią. Pomiędzy karmieniami stosować doustny płyn nawadniający. 

  • Dzieciom powyżej 1. roku życia należy podawać dużo płynów, takich jak woda, sok, rozwodniona galaretka, napoje zimne bez zawartości kofeiny, napój imbirowy, lemoniada albo sorbety.

• Dieta. Jeśli dziecko nie chce jeść pokarmów stałych, nie trzeba go karmić na siłę, pod warunkiem, że dużo pije.

• Wypoczynek. Dziecko z podwyższoną temperaturą powinno pozostać w domu, odpoczywając lub spokojnie się bawiąc. Warto zachęcić je do kilku drzemek w ciągu dnia. Dziecko może wrócić do przedszkola lub szkoły po ustąpieniu gorączki, powrocie apetytu i dobrego samopoczucia.

• Sen.  Dziecku należy zapewnić dużo snu.

  • Dzieci od 1. roku życia: Dziecko powinno spać z głową nieco uniesioną względem reszty ciała. Dzięki temu będzie mu łatwiej oddychać. Jeśli jest taka możliwość, można nieco unieść zagłówek łóżka. Można też unieść dziecku głowę i górną część ciała, stosując poduszki. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, jak wysoko możesz ułożyć głowę w przypadku swojego dziecka.

  • Niemowlęta poniżej 12. miesiąca życia: Nigdy nie wolno używać poduszek ani kłaść dziecka spać na brzuszku ani na boku. Niemowlęta poniżej 12. miesiąca życia powinny spać na płaskiej powierzchni na plecach. Nie kłaść dziecka do snu w foteliku samochodowym, spacerówce, huśtawce, nosidle ani chuście. Jeśli dziecko zaśnie w takim miejscu, należy je jak najszybciej przenieść na płaską, twardą powierzchnię.

• Kaszel. Kaszel zwykle towarzyszy tej chorobie. Pomocne może się okazać ustawienie z boku łóżka nawilżacza wytwarzającego zimną mgiełkę. Codziennie czyść nawilżacz, aby zapobiec powstawaniu pleśni. Badania nie wykazały większej skuteczności leków na kaszel bądź przeziębienie dostępnych bez recepty w porównaniu z podawaniem placebo (słodki syrop bez zawartości leku). Natomiast mogą wywołać poważne działania niepożądane, w szczególności u dzieci poniżej 2. roku życia. Dziecku poniżej 6. roku życia nie należy podawać żadnych syropów na kaszel ani leków na przeziębienie dostępnych bez recepty, chyba że lekarz zdecyduje inaczej.

  • Chroń dziecko przed narażeniem na dym papierosowy. Dym może nasilić kaszel. Nie pozwalaj nikomu palić w domu ani w samochodzie.

  • Jeśli dziecko bierze leki na receptę, każdorazowo porozmawiaj z lekarzem przed podaniem mu leków bez recepty, zwłaszcza za pierwszym razem.

• Nieżyt nosa (katar). Oczyść nos niemowlakowi za pomocą gumowej gruszki. Aby usprawnić usuwanie wydzieliny z nosa, można użyć kropli do nosa z wodą morską, wpuszczając do nozdrzy 2–3 kropelki przed oczyszczaniem. W ten sposób można rozrzedzić wydzielinę i usunąć ją. Krople do nosa z wodą morską dostępne są bez recepty. Można też po prostu rozpuścić 1/4 łyżeczki soli kuchennej w filiżance wody.

• Gorączka. Na gorączkę, grymaszenie bądź ogólny dyskomfort, o ile nie został przepisany inny lek, można podać paracetamol. U niemowląt powyżej 6. miesiąca życia można stosować ibuprofen lub paracetamol. Jeśli dziecko cierpi na przewlekłą chorobę wątroby lub nerek, lub kiedykolwiek miało wrzody żołądka lub krwawienie z układu pokarmowego, należy porozmawiać z lekarzem przed zastosowaniem tych leków.

  Nigdy nie podawaj aspiryny osobom poniżej 18. roku życia, które mają chorobę wirusową lub gorączkę. Przyjmowanie aspiryny może doprowadzić do uszkodzenia wątroby lub mózgu, a nawet do śmierci.

• Rzężenie. Jeśli przepisano lek rozszerzający oskrzela (w atomizerze, doustny lub do nebulizacji), należy podawać go dziecku dokładnie zgodnie z zaleceniami dotyczącymi godzin. Jeśli dziecko wymaga podawania leku częściej (zwłaszcza w przypadku podawania poprzez nebulizator lub inhalator), oznacza to, że skurcz oskrzelików się nasila. W takim przypadku należy skontaktować się z lekarzem lub niezwłocznie wrócić do ośrodka zdrowia. Należy zawsze stosować prawidłową technikę stosowania inhalatora z lekiem rozszerzającym oskrzela.

• Zapobieganie rozprzestrzenianiu się choroby. Mycie rąk przed i po kontakcie bezpośrednim z dzieckiem zmniejsza ryzyko ponownego zarażenia. Prawidłowe mycie rąk ogranicza rozprzestrzenianie się wirusa na opiekunów i inne dzieci. Nie dotykaj oczu, nosa ani ust.

• Przekazywanie wiedzy. W odpowiednim wieku naucz dziecko, kiedy, jak i dlaczego powinno myć ręce. Pokaż mu, jak prawidłowo myć ręce. Zachęcaj innych dorosłych w swoim domu do częstego mycia rąk. Poinstruuj wszystkich w domu, aby nie dotykali oczu, nosa ani ust.

Kontrola stanu zdrowia

Zgłoś się na kontrolę do pediatry, chyba że ten zaleci inaczej.

Kiedy szukać porady medycznej

Zadzwoń do pediatry w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych:

• Gorączka (patrz „Gorączka u dzieci” poniżej)

• Dziecko jest odwodnione i ma poniższe objawy:

  • Płacz bez łez.

  • Zapadnięte oczy lub suche usta.

  • Brak zmoczonej pieluchy u niemowląt przez 8 godzin.

  • Zmniejszenie ilości oddawanego moczu u starszych dzieci.

• Ból ucha, ból zatok, sztywność lub bolesność karku, ból głowy, powtarzająca się biegunka lub wymioty.

• Nietypowa kapryśność

• Nowa wysypka

• Nowe objawy lub obawa o stan zdrowia dziecka

Zadzwoń pod numer 911

Zadzwoń pod numer 911 w przypadku wystąpienia któregokolwiek z poniższych:

• Nasilające się rzężenie lub trudności z oddychaniem

• Nietypowa ospałość lub dezorientacja

• Zawroty głowy lub omdlenia

• Brak możliwości mówienia lub reagowania

• Usta lub skóra stają się niebieskie, fioletowe lub szare

• Przyśpieszony oddech:

  • Noworodek do 6. tygodnia życia: ponad 60 oddechów na minutę

  • Dziecko od 6. tygodnia do 2. roku życia: ponad 45 oddechów na minutę

  • Dziecko od 3. do 6. roku życia: ponad 35 oddechów na minutę

  • Dziecko od 7. do 10. roku życia: ponad 30 oddechów na minutę

  • Dziecko powyżej 10. roku życia: ponad 25 oddechów na minutę

Gorączka u dzieci

Aby zmierzyć dziecku temperaturę, należy używać termometru elektronicznego. Nie wolno używać termometru z rtęcią. Istnieją różne rodzaje termometrów elektronicznych i różnie się ich używa. Są to:

• doodbytniczy. U dzieci poniżej 3 roku życia najdokładniejszego pomiaru dokonuje się w odbycie.

• czołowy. Spełnia swoją rolę w przypadku dzieci od trzeciego miesiąca życia. Jeśli dziecko młodsze niż 3 miesiące wykazuje objawy choroby, można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• douszny. Pomiary temperatury w uchu są prawidłowe po 6. miesiącu życia, jednak nie wcześniej.

• pachowy. To najmniej wiarygodny sposób pomiaru temperatury, jednak można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• Doustny. Nie należy używać takiego termometru u dzieci młodszych niż 4 lata.

Termometru doodbytniczego należy używać ostrożnie. Zawsze należy stosować się do zaleceń producenta odnośnie do poprawnego użycia. Termometr należy włożyć delikatnie. Oznacz termometr używany doodbytniczo, tak aby przypadkowo nie użyć go doustnie, gdyż wówczas może dojść do zakażenia bakteriami ze stolca. Jeśli nie czujesz się komfortowo, używając termometru doodbytniczego, zapytaj pediatrę, którego typu najlepiej używać w zamian. Rozmawiając z pediatrą o gorączce u dziecka, poinformuj, w jaki sposób została zmierzona temperatura.

Poniżej znajdują się wskazówki, jak poznać, czy dziecko ma podwyższoną temperaturę. W zależności od dziecka pediatra może podać różne wartości. Stosuj się do konkretnych zaleceń pediatry.

Interpretacja temperatury u niemowląt poniżej 3. miesiąca życia:

• Najpierw zapytaj pediatrę, jak najlepiej zmierzyć temperaturę dziecku.

• Pomiar doodbytniczy lub czołowy: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 100,4°F (38°C)

• Pomiar pod pachą: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 99°F (37,2°C)

Interpretacja temperatury u dziecka od 3. do 36. miesiąca życia (3. roku życia):

• Pomiar doodbytniczy, czołowy lub w uchu: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 102°F (38,9°C)

• Pomiar pod pachą: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 101°F (38,3°C)

Pediatrę należy wezwać w poniższych przypadkach:

• Powtarzająca się temperatura wynosząca lub przekraczająca 104°F (40°C) u dziecka w dowolnym wieku

• Temperatura wynosząca lub przekraczająca 100,4°F (38°C) u niemowlęcia poniżej 3. miesiąca życia

• Gorączka trwająca ponad 24 godziny u dziecka poniżej 2. roku życia

• Gorączka trwająca przez 3 dni u dziecka powyżej 2. roku życia